Беше 20 февруари.Студените зимни ветрове духаха безжалостно. Дебел пласт лед покриваше величествения Дунав. Вместо параходите и лодките, които кръстосваха по реката,сега пътници безстрашливо преминаваха през вкаменените и и безчувствени гърди.....
Аз нямам име и ме наричаха овчарче или ратайче. Нямам нито майка,нито баща - кръгло сираче, но това не ми пречи душата ми да е чувствителна на мечтател...